Strona główna / Artykuły ślubne i weselne / Zdrowie i uroda

To pytanie często gnębi zarówno młode mężatki, jak i przyszłe Panny Młode. Kiedy najlepiej zajść w ciążę i urodzić dziecko? Tuż po ślubie czy dopiero po kilku latach małżeńskiego pożycia?

A może, wbrew powszechnie przyjętym obyczajom, nie czekać z dzieckiem do ślubu?

Wszystko zależy tak naprawdę od konkretnej pary – od jej sytuacji materialnej i oczywiście od pragnień. To decyzja, jaką należy podjąć we dwoje, o ile oczywiście los nie zadecyduje o pojawieniu się na świecie potomka wcześniej...

Zajść w ciążę przed ślubem...

Takie sytuacje oczywiście się zdarzają i choć w większości przypadków są to tzw. wpadki, to niektóre pary świadomie decydują się na takie rozwiązanie.
- Do ślubu szłam w trzecim miesiącu ciąży- mówi Martyna- Datę uroczystości wyznaczyliśmy z blisko rocznym wyprzedzeniem, a w międzyczasie znacznie poprawiła się nasza sytuacja finansowa. Ponieważ od dawna marzyliśmy o dziecku uznaliśmy, że nie ma sensu czekać tych paru miesięcy, które zostały nam do wypowiedzenia „tak”. W ciążę udało mi się zajść jeszcze przed ślubem i w pół roku po zawarciu związku zostaliśmy najszczęśliwszymi rodzicami na świecie.

… a może po ślubie?

Zdecydowana większość Młodych Par czeka z dzieckiem do zalegalizowania związku. Młode małżeństwa często wspominają, że zanim na świat przyjdzie owoc ich miłości, chcą najpierw „nacieszyć się sobą”. Nie jest to jednak reguła.

- Najchętniej zaszłabym w ciążę już w noc poślubną - śmieje się Agata - Od zawsze chciałam być mamą, a od kiedy poznałam Roberta wiedziałam, że to on powinien być ojcem mojego dziecka. Nie czekaliśmy długo, córeczka urodziła się w rok po tym, jak zawarliśmy związek.

Czy odczekanie kilku miesięcy to optymalne rozwiązanie? A może zajść w ciążę dopiero po kilku latach małżeństwa? Takie pytania zadają sobie nie tylko Młode Pary, ale także młodzi małżonkowie. Zwłaszcza, że zbyt długie zwlekanie z zajściem w ciążę spotyka się zwykle z presją otoczenia. Pojawiają się pytania, z czasem coraz bardziej natrętne – zwłaszcza ze strony rodziców małżonków.

- Już w kilka miesięcy po ślubie zostałam zasypana pytaniami przez teściową- wspomina poirytowana Ewa - Przy każdej wizycie słyszałam upominanie o wnuka, a najlepiej wnuczkę. Z każdym kolejnym rokiem pytania były coraz bardziej natarczywe, a do teściowej dołączyli także znajomi. Męczy mnie to ponaglanie. Decyzja powinna być moja i mojego męża. Nie mam zamiaru zachodzić w ciążę tylko po to, by spełnić czyjeś oczekiwania.

 Nie wszystkie pary potrafią jednak stawić czoła presji najbliższego otoczenia i dochodzą do wniosku, że może faktycznie „już czas”. Często po pojawieniu się na świecie dziecka uznają, że podjęli właściwą decyzję. Zdarza się jednak, że zamiast zbliżyć się do siebie, zaczynają powoli się od siebie oddalać.

- W ciążę zaszłam naciskana przez moją mamę i teściową - wspomina Kasia- Dodatkowo moja ginekolog przy każdej wizycie kontrolnej dopytywała o planowanie dziecka. Rzeczywiście, miałam już 29 lat, ale nie czułam potrzeby bycia mamą. Koleżanki rodziły dzieci, a ja? Uważałam, że jeszcze mam czas. W końcu jednak ugięliśmy się z mężem pod presją i nasi rodzice doczekali się upragnionego wnuka. Czy dobrze zrobiliśmy? Prawdę mówiąc... nie wiem. Okazało się, że jednak żadne z nas nie było gotowe na przyjęcie nowej roli i nasze małżeństwo przeszło silny kryzys. Kochamy synka, ale między nami coś się popsuło. Chyba za dużo było wzajemnych wyrzutów, pretensji, zamiast cieszenia się z rodzicielstwa. Przeszliśmy naprawdę trudne chwile. 

A może... wcale?

Pary, które nie planują posiadania dzieci, często są uważane za egoistów i osoby, które nie mają ochoty na rezygnowanie z wygodnego życia. Ocena taka bywa często pochopna i krzywdząca.

- Znajomi twierdzą, że jestem egoistką uciekającą przed odpowiedzialnością- mówi rozgoryczona Justyna - A ja nie czuję potrzeby zachodzenia w ciążę. Mój mąż z kolei twierdzi, że na dziecko wciąż jest czas. Czy kiedykolwiek się zdecydujemy? Nie wiem. Zdaję sobie po prostu sprawę z tego, że dziecko to nie jest zabawka, ale żywa istota, która zasługuje na miłość. Jeśli mam urodzić dziecko, któremu nie będę w stanie poświęcić odpowiednio dużo uwagi i cierpliwości, które może przez to czuć się niepotrzebne i niekochane, to jaki jest sens? I nie, nie chodzi o brak czasu wiążącego się z potrzebą robienia kariery czy z życiem od imprezy do imprezy. Po prostu nasza sytuacja finansowa nie jest rewelacyjna. Zajście w ciążę pogrążyłoby nas, bo nie stać nas na opiekunkę ani na rezygnację z pracy.

Niektóre pary wprost deklarują, że nie chcą mieć dzieci. Ani teraz, ani w przyszłości. Potępiani przez społeczeństwo zgodnie odpowiadają, że ewentualne posiadanie potomstwa ma sens tylko wówczas, gdy chce się tego chce. Hasła „tak trzeba” czy „tak powinno być” uważają za niepoważne.

- To głupie - kwituje Ania - Mam zajść w ciążę, bo tak się przyjęło? Bo rola kobiety sprowadza się do urodzenia potomka? Przykro mi, to nie tak działa! Trzeba to czuć, trzeba tego chcieć. Tyle się mówi o wyrodnych matkach, które nie powinny mieć dzieci, które o nie nie dbają, porzucają je... a jednocześnie od każdej młodej mężatki wymaga się zajścia w ciążę. Nie wszystkie kobiety w tym samym czasie dojrzewają do roli matki. Niektóre, być może, nie dojrzewają wcale.

Im później, tym gorzej?

Niewątpliwie zajścia w ciążę nie powinno się odkładać w nieskończoność. Im dłużej się zwleka, tym większa szansa wystąpienia powikłań. Nie bez znaczenia jest też fakt, że u kobiet po trzydziestym roku życia stopniowo obniża się płodność, a zatem mogą pojawić się problemy z poczęciem dziecka. Zbyt zaawansowany wiek rodziców może też stanowić potencjalne zagrożenie dla płodu – za część chorób mających podłoże genetyczne, odpowiada właśnie wiek rodziców.

Jak podjąć dobrą decyzję?

Odpowiedź powinna przyjść do was sama, we właściwym czasie. Jeśli jedno z was gotowe jest na dziecko, a drugie odwleka ten moment, kluczem do rozwiązania sytuacji jest szczera rozmowa. W dyskusji nie posługujcie się jednak ogólnikami. Hasła takie jak „nie teraz”, „kiedyś”, „za jakiś czas” nie pomogą w rozwiązaniu problemu. Zastanówcie się nad tym co jest przeszkodą. Za małe mieszkanie, zbyt niskie dochody? Może rozwiązaniem byłoby zatem znalezienie lepszej pracy czy zmiana lokum? W obecnych czasach nie jest to co prawda proste, ale jeśli jest to jedyna przeszkoda, może warto podjąć próbę jej wyeliminowania?

Jeśli oboje macie takie samo podejście do rodzicielstwa nie pozwólcie, by w tej kwestii decydował za was ktoś inny. To wasze życie i wy ponosicie za nie odpowiedzialność. Nie decydujcie się na dziecko tylko dlatego, że „powinniście to zrobić”. Na pewno nie powinniście robić niczego wbrew sobie. Gdy oboje zapragniecie dziecka, to wtedy będzie odpowiedni moment. Nie pretensje rodziny, nie krzywe spojrzenia znajomych, ani kolejne dzieci pojawiające się w rodzinach waszych koleżanek i przyjaciół. Zapomnijcie o presji otoczenia. Na waszą decyzję powinny mieć wpływ tylko dwa czynniki – wasza gotowość emocjonalna i stan waszego zdrowia. To one są najważniejsze.