Ślub mieszany

Formalności

Aby wstąpić w związek małżeński, którego jedna strona nie jest katolikiem, należy w pierwszej kolejności postarać się o zgodę biskupa na udzielenie takiego ślubu (zgoda ta to tzw. dyspensa). Występuje się o nią za pośrednictwem proboszcza parafii, w której odbyć ma się ceremonia. Pierwsze kroki należy zatem skierować właśnie do parafii i tam przedstawić sytuację.

Kolejną istotną formalnością, o którą należy zadbać, jest złożenie oświadczenia że strona niewierząca „nie będzie utrudniała stronie wierzącej wychowywania dzieci w religii katolickiej”. Oświadczenie takie powtarza się podczas spisywania protokołu przedmałżeńskiego, który dość szczegółowo porusza te kwestie.

Do obowiązków strony katolickiej należy zapewnienie, że odsunie ona od siebie „niebezpieczeństwo utraty wiary". Zobowiązana jest także do złożenia zobowiązania związanego z wychowywaniem po katolicku dzieci narodzonych ze związku.

Warto zauważyć, że osoba niewierząca nie jest zwolniona z obowiązku wraz z partnerem lub partnerką nauk przedmałżeńskich. Nie przystępuje natomiast do sakramentu spowiedzi przed ślubem, ani nie występuje o zapowiedzi w swojej parafii (przynależnej według miejsca zamieszkania).

Śluby mieszane odbywają się w tzw. formie skróconej (czyli z pominięciem mszy świętej). Dodatkową zmianą jest modyfikacja słów przysięgi małżeńskiej – osoba niewierząca pomija fragment „Taki mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i wszyscy święci”.

Ślub mieszany ma (z punktu widzenia prawnego) dokładnie takie same konsekwencje jak ślub konkordatowy. Po zawarciu związku, ksiądz zobowiązany jest do przesłania wszystkich dokumentów do Urzędu Stanu Cywilnego. Akt zawarcia małżeństwa jedno z małżonków może odebrać bezpośrednio z USC - zwykle w ciągu dwóch tygodni od zawarcia związku.

Śluby mieszane w innych religiach

Przy okazji wspominania o ślubach mieszanych warto nadmienić, że nie wszystkie religie zezwalają na ich zawieranie. Ślubów mieszanych nie dopuszczają np. Judaizm, synagogi ortodoksyjne oraz większość synagog konserwatywnych. Kościół prawosławny co prawda  zezwala na małżeństwa mieszane między chrześcijanami, przy czym osoba nieprawosławna musi przedstawić zgodę swojego biskupa na zawarcie takiego związku.

O wiele większą swobodę w zakresie zawierania małżeństw mieszanych daje kościół ewangelicko-augsburski, ponieważ ślub nie jest przez ewangelików traktowany jako sakrament. Ostateczną decyzję o udzieleniu ślubu podejmuje w tym przypadku pastor.

Czy warto decydować się na ślub mieszany?

Zdarza się, że osoba niewierząca pomimo braku wiary w Boga, dysponuje wszystkimi niezbędnymi zaświadczeniami umożliwiającymi zawarcie „zwykłego” ślubu kościelnego lub konkordatowego (została ochrzczona, przystąpiła do bierzmowania, a czasem posiada nawet zaświadczenie z religii umożliwiające nie odbywanie nauk przedmałżeńskich). Wiele par będących w takiej sytuacji zastanawia się, czy jest sens występować o ślub mieszany, skoro wymaga on jednak nieco większych starań, a dodatkowo może ściągnąć na młodych „krzywe” spojrzenia księży i rodziny.

Czy zatem warto decydować się na ślub mieszany? Jeśli dla strony wierzącej ślub kościelny jest istotny z uwagi na akt wiary i rolę tego sakramentu, to warto. Budowanie związku na fałszu (a twierdzenie w trakcie spisywania protokołu przedmałżeńskiego, że obie strony są katolikami, byłoby oczywistym fałszem), nie ma większego sensu. Choć formalności do dopełnienia w przypadku ślubu mieszanego jest rzeczywiście nieco więcej, to jeśli ślubować chcemy „przed Bogiem”, warto zadbać o pełną szczerość swoich intencji. W przeciwnym razie ze ślubu kościelnego pozostanie jedynie biała suknia i czerwony dywan. A przecież nie to jest najistotniejsze w sakramencie małżeństwa.